Արսեն Թորոսյանը ներողություն է խնդրում իր սխալների համար

«Ես չէի անդրադառնա այդ հարցին, եթե նման մտքեր չլսեի նաեւ մեր գործընկերների կողմից։ Ուզում եմ այսօր անկեղծ լինել ձեզ հետ եւ միգուցե նաեւ ներողություն խնդրեմ որոշ սխալների համար, որոնք կամա թե ակամա տեղի են ունեցել եւ նաեւ բացատրեմ, թե որոշումների կայացման գործընթացում մենք ինչ ինֆորմացիայով, գիտելիքով ենք առաջնորդվել։ Առաջինն ուզում եմ, որ բոլորս ֆիքսենք, որ այս հիվանդությունը ամբողջ աշխարոհւմ կա եւ պատահական չէ, որ այն կոչվում է նոր կորոնավիրուսային հիվանդություն եւ բազմաթիվ հարցեր կար, որ մինչ օրս այդ հիվանդության վերաբերյալ պարզ չէ, սկսած, թե 1 հոգին քանի՞ հոգու է վարակում նորմալ պայմաններում, ինչքա՞ն ծանր է այն ընթանում, քանիսի՞ մոտ է խիստ ծանր, քանիսի մոտ է թեթեւ, արդյոք ասիմպտոմ դեպքեր լինո՞ւմ են, թե՞ չեն լինում, ինչքա՞ն է տեւում ինկուբացիոն շրջանը, արդյոք դիմակն օգնո՞ւմ է ընդհանուր ազգաբնակչության մոտ կրելու դեպքում, ի՞նչ դեղեր են ազդում այս հիվադության բուժման վրա եւ այլն»,– ասաց նա։

Թորոսյանի խոսքով՝ շատ քիչ երկրներ են եղել, որ կորոնավիրուսի դեմ պայքարում ի սկզբանե ձեռնարկած գործողությունները չեն փոփոխել, եւ այդ անորոշություններն են եղել պատճառը, որ ինչ–որ բանում հապաղել են. «Որոշումը մի քանի օր ուշ ենք կայացրել, բայց չենք կայացրել, որովհետեւ վստահ չենք եղել, որ դա այդպես է եւ ես չեմ վարանի ասել, որ այո, միգուցե պետքէ ներողություն խնդրեմ, որ մենք ինչ–որ հարցերում կարող էինք ուրիշ կերպ վարվել։ Տարբեր են իրավիճակները, ու այդ իրավիճակներում հնարավոր է՝ ուրիշ որոշումներ կայացվեն, օրինակ սկսած նույն կարանտինից, տարբեր երկրների հետ սահմանները փակելուց, չնայած, երբ ժամանակագրորեն նայում ենք, կարծես թե մենք այդքան էլ չենք հապաղել»։

Նախարարի խոսքով՝ 4.5 ամիսների ընթացքում իրենք շատ բան են սովորել. «Օրինակ, թոքերի օդափոխության սարքերը պարզվում է, որ այդքան էլ պետք չէին, բայց պետք էին սովորական թթվածնային գեներատորներ, գրեթե բոլոր մահճակալներին, որոնք զբաղվում են կորոնավիրուսային հիվանդությամբ։ Թույլ է տվել հասկանալ տարածման տեմպերը, հասկանալ՝ սա սովորոկան գրիպ է, թե՞ չէ, չնայած, որ ես ինքս միգուցե նման հայտարարություն արած լինեմ։ Թույլ է տվել նաեւ հասկանալ, որ դիմակ կրելը հանրային վայրերում ակնհայտորեն նվազեցնում է դրա տարածումը, չնայած որ ես նախկինում հայտարարել եմ, որ առողջ մարդկանց պետք  չէ կրել դիմակ»։

Թորոսյանը նաեւ պարզաբանել է, թե ինչու են որոշումները փոփոխվում. «Այն ժամանկ 2 հանգամանք կար, երբ ես ասում էի, որ փողոցում դիմակ կրելը պարտադիր չէ։ Մի հանգամանքը դիմակների համաշխարհային դեֆիցիտն էր եւ պետք էր, որ այդ դիմակները հասնեին բուժաշխատողներին եւ սովորական մարդիկ ավելի քիչ խոցելի էին այդ ժամանակ, եւ երկրորդ հանգամանքը՝ այո, այդքան էլ հայտնի չէր, թե բաց կամ փակ տարածքներում դիմակ կրելը ինչ ազդեցություն է թողնում այդ հիվանդության տարածման տեսանկյունից։ Հիմա այդ ամենը հայտնի է, եւ մենք չենք կարող հենվելով մեր այն ժամանակվա գիտելիքի վրա, որը փոխվել է, չանենք ճիշտ քայլերը, այդ ժամանակ մենք ամենաաններելի սխալը գործած կլինեինք